Mijn naam is Marius en ik ben een Balkan veteraan. Via de NATO ben ik uitgezonden geweest als dienstplichtige/vrijwillige Blauwhelm in een internationaal peloton in een Deense Compagnie in v.m.-Joegoslavië. Kroatië had zich net zelfstandig tot Republiek uitgeroepen, Slovenië ook. Servië wilde het liefst dat het land nog als eenheid zou functioneren. En Bosnië-Hercegovina stond op het punt zich tot republiek uit te roepen. En wij, wij moesten daar “Peacekeepen”, of te wel Soldaten met een Gebroken geweertje”. We zaten daar in de HQ-Unprofor, en we hebben daar gevechten meegemaakt. Soms was ons dorpje Kiseljak in het bezit van de Bosnisch Kroaten, dan weer de Bosnische Moslims of Bosnische Serven . En wij, wij hadden onze ritten naar de voorpost van het H.Q. over sniperalley (die deed zijn naam eer aan !) naar de voorpost van het HQ de burgemeester van Sarajevo . Ook moesten wij spullen ophalen van het vliegveld van Sarajevo. Wij hadden 1 à 2 maal per week een rit richting Split, alwaar op het lokale vliegveld goederen per Hercules aankwamen. Een zo’n rit was ongeveer 250 – km qua lengte, maar in het begin deden we daar 2 tot 3 dagen over, vanwege gevechten die overal en nergens plaatsvonden.
Na 6 maanden zat onze missie erop. …… het vliegtuig landde op Welschap Einde missie, dus einde diensttijd voor mij. Ik was vrijwilliger voor die missie, dus mijn diensttijd hield acuut op te bestaan. Er werd nog een appel gehouden op het vliegveld voor alle militairen behalve voor Marius want die was geen Soldaat meer. De rest van het Peloton stapte in een toestel richting Duitsland. ….. so long legertijd ! …. Komend vanuit een oorlogsgebied kon ik volgens het leger vanaf nu verder wel alleen mijn boontjes doppen.
Ik ben na ongeveer 1 maand thuis te hebben gezeten richting Israël vertrokken als vrijwilliger. Israël was toen een beetje een gespannen gebied. Maar ja …. Ik kwam net zo’n beetje uit Sarajevo, dus voor mij was het een relaxed gebeuren, niet bang zijn voor een Sniper, of een Mortieraanval, alleen maar in de gaten houden in wat voor een gebied je, je bevond in een voertuig met welke kentekenplaten. …….. Relaxed toch ……..
Na 9 maanden verliep mijn “ Volunteersvisum” en keerde ik weer huiswaarts.
We Spreken over 2 !/2 week nam mijn teugkeer uit Israël, toen ik besloot richting Australië te vertrekken. Backpacken , dat leek mij wel iets. Ik ben vervolgens via Singapore (2 weken vakantie aldaar) naar Australië vertrokken en heb daar een trip gemaakt van ongeveer 6-maanden.
Na die Trip heb ik gewerkt als Badmeester, en als Surveillant van de Politie in Breda alwaar ik in het jaar 2003 in coma werd gevonden. Aangezien ik toen bij de Politie werkte werd er meteen een forensisch onderzoek gestart om te zien of ik niet te grazen was genomen door iemand die ik beroepsmatig kende. Maar dat was niet zo …… Geen sporen van inbraak of worsteling.
Na 9-Weken in coma te hebben gelegen kwam ik weer bij. Ik was 10-jaar kwijt van mijn lange termijn geheugen. Dus reken maar uit ; 2003 min 10 is 1993. Ik was beschoten, gewond geraakt, en lag in een Engels veldhospitaal – Iedereen sprak Engels met me ! Tot dat er 2 verpleegkundigen waarvan er ééntje aan de andere vroeg “hoe vertaal je dat op z’n Engels ? “ ; Ik vertaalde dat keurig in het Engels. …. Ik was Nederlander……
Ik was dus niet gewond geraakt tijdens een gevecht. Na een half jaar werd ik te goed bevonden voor een nog langer verblijf in het ziekenhuis en kwam ik bij S.W.Z. te wonen waar ik nu nog steeds woon.
Nu verder met het oorlog/leger verhaal …….
Er zat nog steeds iets te knagen omtrent mijn oorlogsgeschiedenis. Ik driewielde regelmatig langs de militaire schietbaan van Oirschot ( +- 5 km ) waar ik het geweervuur en lichtgeschut hoorde knallen, ook het knallen van vuurwerk deed me denken aan mijn oorlogstijd. Wat mij ook opspeelde waren de beelden die mij opspeelden over De Sarajevo Sniper Alley rit die wij regelmatig moesten maken< en waar we dan soms beschoten werden.
Ik heb toen contact gezocht met de BNMO ( bond Nederlandse militaire oud-strijders), die mij in contact hebben gebracht Met de Stichting Reinier van Arkel in Den Bosch. Daar constateerde een Psychiater dat ik op PTSS- gelijkende klachten had en werd er een EMDR-behandeling opgestart. Die EMDR-behandeling heeft mij goed gedaan.
Een vakantie naar Kroatië of Sarajevo, Kiseljak , durf ik nog niet aan. Maar misschien in de toekomst …. Ik ben erg benieuwd hoe het daar nu is.
………een geknakt Anjertje ………….